அந்த காலத்தில் சுகர் என்பதே பணக்கார வியாதி என்பார்கள், ஏன் என்றால் பணக்காரர்கள் உடல் உழைப்பு இல்லாமல் நன்றாக மூக்கு பிடிக்க சாப்பிடுவதால் உண்டாவது தான் அது. என்னைப் பொறுத்தவரை உடல் உழைப்பு இல்லாமை, ரசாயன உரங்கள் கலந்த உணவுப் பொருட்களால் வந்த நோய்கள் தான் இவை.
என்றைக்கு பசுமைப்புரட்சி என்று யூரியா, பொட்டாசியம் போன்ற ரசாயன உரங்களால் மூன்று போகம் நெல் விளைச்சல் நடக்கத் தொடங்கியதோ,
வெண்மைப் புரட்சி என்று நாட்டு மாட்டினங்களை விட்டு ஜெர்ஸி பசு வந்து எட்டு,பத்து லிட்டர் பால் கிடைக்கத் தொடங்கியதோ அன்றிலிருந்து தான் இந்த சுகர், பிரஷர் போன்ற நோய்கள் வரத் தொடங்கின.
இது போதாமல் உடல் உழைப்பு வேறு இல்லாமல் ஏசி காற்றில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தால் நோய்கள் வராமல், வேறு என்ன வரும் ?, அடிப்படையில் தவறை வைத்துக் கொண்டு அதை சரி செய்யாமல் வேறு என்ன செய்தும் பயன் இல்லை.
நேரம் கடந்து உண்ணக்கூடாது பசிக்கும் முன்னும் உண்ணக்கூடாது.
நேரங் கடந்து உண்பதால், குடற்புண்ணும், உடற்சோர்வும், மயக்கமும் ஏற்படும். பசிக்கும் முன்பே உண்பதால் முன்பு உண்ட உணவு செரிக்காத நிலையில், புதிய உணவு கலந்து செரிமானப் பாதிப்பையும் நோய்களையும் உருவாக்கும். எனவேதான், பசித்துப் புசி என்றனர்.
நோய்நாடி நோய்முதல் நாடி அதுதணிக்கும்
வாய்நாடி வாய்ப்பச் செயல்.
என்பது வள்ளுவனின் வாக்கு, அதாவது நோய் இன்னதென்று ஆராய்ந்து, நோயின் மூலக் காரணத்தை ஆராய்ந்து, அதைத் தணிக்கும் வழியையும் ஆராய்ந்து, உடலுக்கு பொருந்தும் படியாகச் செய்யவேண்டும்.
குடிக்கும் நீரும், சுவாசிக்கும் காற்றும், உண்ணும் உணவும் ரசாயனம் கலந்து மாசாகி விட்டது, இந்த அடிப்படைத் தவறை கலையாமல் வேறு எந்த முயற்சி எடுத்தாலும் அது விழலுக்கு இறைத்த நீர் போலத் தான்.
எப்பொருள் யார்யார்வாய்க் கேட்பினும் அப்பொருள்
மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு.
No comments:
Post a Comment